"Να έχεις ή να είσαι", του Έριχ Φρομ

Ένα μεγάλο μανιφέστο μιας νέας κοινωνικής και ψυχολογικής επανάστασης για να σωθεί ο επαπειλούμενος πλανήτης μας: Να έχεις  ή να είσαι; Είναι οι σκέψεις μιας ολόκληρης ζωής ενός από τους πιο διεισδυτικούς κοινωνικούς αναλυτές.

Το "Να Έχεις ή να Είσαι" του ψυχολόγου Έριχ Φρομ είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρο από την εποχή που γράφτηκε (1976). Θέμα του είναι το δίλημμα του «να έχεις  ή να είσαι». Το θέμα είναι πάντα επίκαιρο και αφορά όλους τους ανθρώπους και όλα τα πολιτικά ή άλλα συστήματα.

Αν και μπορεί να ακούγεται σε μερικούς ως αφηρημένο στην πραγματικότητα η απάντηση στο δίλημμα καθορίζει την ουσία της καθημερινής ζωής. Η επιλογή του έχειν αποτελεί την  αιτία πίσω από την κοινωνική ανισότητα, τους πολέμους, την εξαθλίωση της πείνας και της καταπάτησης των δικαιωμάτων.

Η χρεοκοπία … της απληστίας

Η πρόκληση του να είσαι δεν αποτελεί ένα τέχνασμα της οικονομικής ελίτ να μας αρπάξει τον πλούτο που παράγουμε. Η επιλογή του να είμαστε και όχι να έχουμε αναφέρεται στην αλλαγή του κινήτρου πίσω από τις πράξεις μας.  Η αναζήτηση –ως αυτοσκοπός- της κατοχής δύναμης, επιρροής και εξουσίας είναι η επιλογή του να «έχεις».  Είναι επίσης η επιλογή του να αφήνουμε τα πάντα στην μηχανή και την τεχνική για να μας απαλλάξει μια για πάντα από την κούραση της σκέψης και της αναζήτησης νοήματος στη ζωή.

Η επιλογή του να «έχουμε» είναι αρχέγονη. Δεν είναι κληρονομιά του ζωικού βασιλείου στο βαθμό, που τα ζώα δεν συσσωρεύουν σαν αυτοσκοπό. Είναι μια στρέβλωση του ανθρώπινου βασιλείου. Είναι μια αρχέγονη εσφαλμένη αντίδραση του νου στην συνειδητή καταγραφή του γεγονότος του αναπόφευκτου του θανάτου. [1] Δεν είναι τυχαίο που στην πλειοψηφία του ο σύγχρονος άνθρωπος εναπόθεσε με ευκολία όλες του τις ελπίδες στην «Μεγάλη Υπόσχεση της Χωρίς Όρια Προόδου» «στην υπόσχεση της κυριαρχίας πάνω στη φύση» και «της υλικής αφθονίας». Όμως «όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι:

Η χωρίς όρια ικανοποίηση όλων των επιθυμιών δε συνεπάγεται την ευδαιμονία

Το όνειρο να γίνουμε κύριοι της ζωής μας τέλειωσε όταν αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε το γεγονός ότι έχουμε γίνει όλοι γρανάζια της γραφειοκρατικής μηχανής, ότι οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι προτιμήσεις μας κατευθύνονται από την κυβέρνηση και την βιομηχανία, καθώς και από τα ΜΜΕ που βρίσκονται κάτω από τον έλεγχό τους.

Η οικονομική πρόοδος παρέμεινε περιορισμένη στα πλούσια κράτη και το χάσμα ανάμεσα στα φτωχά και τα πλούσια πλάτυνε ακόμα περισσότερο.

Η ίδια η τεχνολογική πρόοδος έχει δημιουργήσει κινδύνους οικολογικούς καθώς και πυρηνικού πολέμου»

Ο Έριχ Φρομ στο βιβλίο του διαχωρίζει την ανάγκη από την απληστία την οποία θεωρεί ως το αίτιο των πολέμων λέγοντας πως:

«όσο ο καθένας θα θέλει να έχει περισσότερα, θα υπάρχουν ταξικοί σχηματισμοί, θα υπάρχει ταξική πάλη και σε παγκόσμια κλίμακα δε θα αποφευχθεί ο παγκόσμιος πόλεμος. Η απληστία και η ειρήνη αλληλοαποκλείονται»

Η απληστία και η επιλογή του έχειν επιβαρύνει τις σχέσεις του ανθρώπου και της φύσης. Αποτέλεσμα της απληστίας είναι ότι «οι σχέσεις των ανθρώπων με την φύση έγιναν εχθρικές». Ξεχάσαμε ότι «ο άνθρωπος δεν είναι ο κύριος των όντων. Ο άνθρωπος είναι ο ποιμήν του Είναι» [2]

Λόγω της τεχνικής προόδου του πολιτισμού όμως η γενίκευση του πνεύματος της απληστίας έχει ως συνέπεια:

«για πρώτη φορά στην ιστορία η φυσική επιβίωση του ανθρώπινου γένους να εξαρτάται άμεσα από μια ριζική αλλαγή του ανθρώπινου συναισθήματος»

Ο Έριχ Φρόμ θεωρεί, επίσης, την στάση του έχειν ως το αίτιο «για τον επερχόμενο θάνατο του ενστίκτου της επιβίωσης, οι άνθρωποι προτιμούν να δουν τη μελλοντική τους καταστροφή παρά να θυσιάσουν αυτά που τώρα έχουν»

Η απελευθέρωση από την απληστία

«Η διαφορά «είναι και έχειν» … είναι μάλλον ανάμεσα σε μια κοινωνία, που το ενδιαφέρον της συγκεντρώνεται στους ανθρώπους και σε μια άλλη που το ενδιαφέρον της συγκεντρώνεται ανάμεσα στα πράγματα»

«Για τον Μεγάλο Βασίλειο όπως και για τους άλλους πατέρες της εκκλησίας, σκοπός όλων των υλικών αγαθών είναι να εξυπηρετούν τους ανθρώπους. Η ερώτηση που κάνει είναι χαρακτηριστική:

«αυτός που παίρνει ένα ρούχο από κάποιον άλλο λέγεται κλέφτης. Αλλά εκείνος που δε ντύνει το φτωχό, αν και μπορεί –αξίζει άλλο όνομα;»

«Για τον Μαρξ – όπως τουλάχιστο έλεγε ο ίδιος-  ο κομουνισμός δεν ήταν ο τελικός στόχος, αλλά ένα βήμα στην ιστορική εξέλιξη που θα απελευθέρωνε τους ανθρώπους από εκείνες τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που τους απανθρωποποιούν –τους κάνουν δηλαδή δέσμιους των πραγμάτων, των μηχανών και της; Ίδια τους της απληστίας»

«Υπάρχει μια αξιοσημείωτη συγγένεια ανάμεσα στις ιδέες του Βούδα, του Eckhart, του Μαρξ και του Schweitzer: η ριζοσπαστική τους απαίτηση για την εγκατάλειψη της τάσης του έχειν»

Στο τέλος του βιβλίου ο Εριχ Φρόμ περιγράφει αυτό που αποκαλεί ως «Νέο Άνθρωπο» μερικά χαρακτηριστικά του οποίου παραθέτουμε παρακάτω:

"παραδοχή του γεγονότος ότι κανένας και τίποτα έξω από τον εαυτό του δε μπορεί να δώσει νόημα στη ζωή".

Χαρά που πηγάζει από το συναίσθημα που δοκιμάζει κανείς, όταν δίνει και μοιράζεται και όχι όταν αποθηκεύει κι εκμεταλλεύεται.

Αγάπη και σεβασμός για την ζωή σε όλες της τις εκδηλώσεις, που να στηρίζεται στην γνώση ότι τα πράγματα και η εξουσία είναι νεκρά, ενώ η ζωή και καθετί που συντελεί στην ανάπτυξή της είναι ιερά.

 Αναφορές

[1] Ζήσης Γιάννης, "Η αναδιάρθρωση του αρχέγονου λάθους",  2011

«Το βέβαιο του θανάτου προκαλεί πρωταρχικά μια βαθιά μειονεξία. Κατόπιν, η μειονεξία του φόβου του θανάτου απωθείται πολύ περισσότερο από το οιδιπόδειο σύμπλεγμα. Είναι ίσως το «πανάρχαιο συμβάν» του Φρόυντ. Το πρωτόγονο υποκείμενο ως αντανακλαστική αντίδραση στο βίωμα της μειονεξίας -που προκαλεί ο φόβος του θανάτου- δημιουργεί μια τάση διασφάλισης. Αυτή η επιλογή όμως δεν θεραπεύει την μειονεξία. Ως συνέπεια αυτής της ψυχολογικής ανωριμότητας αρχίζει η εποικοδόμηση του φόβου του Θανάτου.

Αυτό το γίγνεσθαι του φόβου του Θανάτου εμμεσοποιεί το φόβο στην προσπάθεια τόσο της απώθησής όσο και της αντικειμενικοποίησής του. Ως αποτέλεσμα ο φόβος έχει σταθερότητα στην ύπαρξή του και έτσι δεν πεθαίνει ο φόβος του Θανάτου, όντας αντικειμενικοποιημένος και όχι σε υποκειμενικότητα.

Οι τάσεις διασφάλισης οδηγούν στην αναζήτηση του είδους, στη συλλογική άμυνα και στην τεχνηματική κατασκευή του περιβάλλοντος. Φτάνουμε στην κοινωνική θεσμοποίηση της μειονεξίας και της όχι ψυχολογικής άμυνας. Επειδή ψυχολογικά δεν μπορεί να αναιρέσει το φόβο και τον Θάνατο, επιδιώκει την κοινωνική αναίρεση»

[2] Heidegger Martin, 1987, “Επιστολή για τον Aνθρωπισμό”, Εκδ. Ροές, σελ. 117

_____________

Συγγραφέας: Έριχ Φρομ 

Εκδότης: ΜΠΟΥΚΟΥΜΑΝΗΣ

Μεταφραστής: Ελένη Τζελέπογλου 

Αριθμός σελίδων: 263

Επιμέλεια: Αλέξανδρος Μπέλεσης

Μέλος της Μ.Κ.Ο. Σόλων

info@solon.org.gr

25 Μαΐου 2011

Σύντομη αξιολόγηση στα φετινά θέματα της Νεοελληνικής Γλώσσας

Αναμενόμενο το θέμα της έκθεσης για τις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις, καθότι η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στα μουσεία και στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς!Καλά προετοιμασμένοι, λοιπόν, οι μαθητές τις τελευταίες ημέρες στο θέμα αυτό. Παρατηρείται ποικιλία ασκήσεων και πρωτοτυπία για φέτος, χωρίς να δυσκολεύει ιδιαίτερα τους μαθητές. O συγγραφέας του κειμένου Bασίλης Λαμπρινουδάκης είναι ομότιμος Καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Θα χαρακτηρίζαμε το κείμενο λιγάκι απαιτητικό για τη σύνταξη της περίληψης από τους μαθητές και τις μαθήτριες, αλλά όχι ακατόρθωτο, καθώς έχουν εξοικειωθεί με κείμενα αυτού του βαθμού δυσκολίας. Ομιλία το επικοινωνιακό πλαίσιο της έκθεσης που ζητήθηκε!

Εύχομαι καλά αποτελέσματα και πολλά χαμόγελα ανακούφισης και ικανοποίησης! :-)

Όλγα Ιωαννίδη

ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΘΕΣΗΣ 2015

 ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 

Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΚΑΙ Δ΄ ΤΑΞΗΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ 

ΚΑΙ ΕΠΑΛ (ΟΜΑΔΑ Β΄) 

ΔΕΥΤΕΡΑ 18 ΜΑΪΟΥ 2015 - ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: 

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ 

ΣΥΝΟΛΟ ΣΕΛΙΔΩΝ: ΤΕΣΣΕΡΙΣ (4) 

ΚΕΙΜΕΝΟ 

Εμείς και οι αρχαίοι χώροι θέασης και ακρόασης 

Οι χώροι θέασης και ακρόασης που δημιούργησε η ελληνική αρχαιότητα αποτελούν για πολλούς λόγους μιαν από τις πιο σημαντικές ομάδες μνημείων της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. 

Πρώτα απ’ όλα, γιατί οι χώροι αυτοί, ως τόποι μαζικής συγκέντρωσης, για θρησκευτικούς, πολιτικούς ή ψυχαγωγικούς σκοπούς, εκφράζουν στην αρχιτεκτονική με τον προφανέστερο τρόπο τη δημοκρατική αντίληψη για τη ζωή και την έντονη αίσθηση κοινότητας που χαρακτήρισε τον αρχαίο βίο. Τα σχετικά αρχιτεκτονικά σχήματα εκείνης της δημιουργίας (θέατρα, βουλευτήρια κλπ.) εξακολουθούν μέχρι σήμερα να εξυπηρετούν ανάλογες δραστηριότητες. 

Ένας δεύτερος λόγος για την ιδιαίτερη σημασία αυτών των χώρων είναι ότι το θέαμα και ο λόγος που αναπτυσσόταν μέσα σ’ αυτούς, ιδιαίτερα το ψυχαγωγικό θέαμα, με την πραγματική έννοια της ψυχαγωγίας, της αγωγής της ανθρώπινης ψυχής, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά πολιτισμικά αγαθά. Από τη γέννηση του δράματος στους χώρους λατρείας της αρχαίας Ελλάδας μέχρι και σήμερα ο λόγος και η δράση που εκτυλίσσεται μέσα σε θεατρικούς χώρους παράγουν πολιτισμό. 

Και ένας τρίτος λόγος είναι ότι στο χώρο της Μεσογείου, και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, σώζονται σε μεγάλο αριθμό οι χώροι στους οποίους ασκήθηκε από την εποχή της διαμόρφωσής της η θεατρική δημιουργία. Οι χώροι αυτοί, περισσότερο από όσο όλα τα άλλα κατάλοιπα του παρελθόντος, ασκούν στη σύγχρονη κοινωνία αλλά και τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία, μιαν ιδιαίτερη πρόκληση επαφής του παρόντος με το παρελθόν, επειδή προσφέρονται κατ’ εξοχήν για χρησιμοποίησή τους με την ίδια λειτουργία για την οποία σχεδιάστηκαν. Αυτή η επαφή του παρόντος με το παρελθόν, όχι μόνο των ειδικών αλλά και του ευρύτερου κοινού, είναι μια βασική επιδίωξη της σύγχρονης αρχαιολογίας, η οποία βλέπει τη δικαίωσή της στη βίωση από την κοινωνία του ιστορικού περιεχομένου και του μηνύματος ζωής των μνημείων. Αλλά και από την άλλη πλευρά, η βίωση των μνημείων και η ένταξή τους στη ζωή εξελίσσεται από τάση σε απαίτηση της σύγχρονης κοινωνίας. 

Η επιδίωξη της συνάντησης της σύγχρονης δημιουργικότητας και των διαμορφωμένων από το δημιουργικό παρελθόν σχημάτων θεατρικών χώρων, που εξυπηρετεί την παραπάνω απαίτηση, θέτει, βέβαια, προβλήματα, αφού τα αρχαία θέατρα και οι άλλοι χώροι θέασης, όπως τα ωδεία, τα στάδια κλπ., είναι πλέον μνημεία, όλα με μικρότερες ή μεγαλύτερες φθορές και καταπονήσεις. Τα περισσότερα μάλιστα σώζονται αποσπασματικά, μέχρι σημείου αδυναμίας αναβίωσης και εξυπηρέτησης της κατά προορισμόν λειτουργίας τους. 

Τα προβλήματα αυτά δεν πρέπει, βέβαια, με κανέναν τρόπο να οδηγούν σε αρνητική τοποθέτηση για τη σύγχρονη χρήση των κατάλληλων για τη δραστηριότητα αυτή μνημείων. Η επαφή του κοινού με τα μνημεία, και ιδιαίτερα στην περίπτωση αυτή η βίωση από το ευρύ κοινό σύγχρονων προβληματισμών και καλλιτεχνικών εκφράσεων μέσα από το ιστορικό περιβάλλον, είναι ο καλύτερος και αποτελεσματικότερος τρόπος προσέγγισης και οικείωσης της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Αλλά είναι, παράλληλα, και ο δραστικότερος τρόπος δημιουργίας στην ευρύτερη κοινωνία συνείδησης εκτίμησης και προστασίας των μνημείων μας. 

Η καταγραφή όλων των μνημείων αυτών –των πολύ ή λιγότερο γνωστών, των εντοπισμένων αλλά μη ερευνημένων, αλλά και εκείνων των οποίων γνωρίζουμε ακόμη την ύπαρξη μόνο από αρχαίες μαρτυρίες– με όλα τα δεδομένα τους, δηλαδή την ιστορία τους, τα χαρακτηριστικά τους, την κατάστασή τους και τις δυνατότητες χρήσης ή απλής ανάδειξής τους, θα προσφέρει ένα πολύ σημαντικό εργαλείο στη συστηματικότερη διαχείριση αυτού του πλούτου. 

Η όσμωση1 αρχαιολόγων, ανθρώπων του θεάτρου, παραγόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης και άλλων διανοητών είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει ένα πολύ καλό κλίμα για μια κοινή προσπάθεια ισορροπημένης και συνετής προσέγγισης του είδους αυτού των μνημείων. 

1 όσμωση ή ώσμωση: (μτφ.) η αλληλεπίδραση. 

Η καλλιέργεια, εξάλλου, με διάφορες εκδηλώσεις στο ευρύτερο κοινό της τάσης αυτής απέναντι στα μνημεία θα αποτελέσει ουσιαστική θετική συμβολή, αφενός, στην ολοκληρωμένη προστασία τους (ενεργητική προστασία και από το ευρύ κοινό) και, αφετέρου, στη δημιουργική βίωση των αρχαίων χώρων θέασης. 

Β. Λαμπρινουδάκης, «Εμείς και οι αρχαίοι χώροι θέασης και ακρόασης», στον 

συλλογικό τόμο «Διάζωμα» κίνηση πολιτών για την ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων, 

Εκδόσεις Διάζωμα 2009 (Διασκευή). 

A1. Να γράψετε στο τετράδιό σας την περίληψη του κειμένου που σας δόθηκε (100-120 λέξεις). 

Μονάδες 25 

Β1. Να επαληθεύσετε ή να διαψεύσετε, σύμφωνα με το κείμενο, τις παρακάτω διαπιστώσεις, γράφοντας στο τετράδιό σας, δίπλα στο γράμμα που αντιστοιχεί σε κάθε πρόταση, τη λέξη Σωστό, αν η πρόταση είναι σωστή, ή τη λέξη Λάθος, αν η πρόταση είναι λανθασμένη: 

α. Ο συγγραφέας συσχετίζει τους αρχαίους θεατρικούς χώρους με τη δημοκρατία. 

β. Ο συγγραφέας θεωρεί το αρχαίο θέατρο διασκέδαση και όχι πραγματική ψυχαγωγία. 

γ. Κατά τον συγγραφέα, δεν θα πρέπει σήμερα να γίνονται θεατρικές παραστάσεις στα αρχαία θέατρα. 

δ. Ο συγγραφέας δεν θα συμφωνούσε με τη διοργάνωση σύγχρονων μαθητικών αγώνων ρητορικής σε ένα αρχαίο βουλευτήριο. 

ε. Κατά τον συγγραφέα, η χρήση των αρχαίων θεάτρων σε σύγχρονες εκδηλώσεις μπορεί να συμβάλει στην προστασία και ανάδειξή τους. 

Μονάδες 10 

Β2. α) Να βρείτε τους τρόπους ανάπτυξης της έβδομης παραγράφου του κειμένου (Η καταγραφή … αυτού του πλούτου) και να δικαιολογήσετε την απάντησή σας. 

Μονάδες 4 

β) Να αντικαταστήσετε τις διαρθρωτικές λέξεις-εκφράσεις με άλλες (λέξεις-εκφράσεις) που να διατηρούν τη συνοχή του κειμένου: 

Πρώτα απ’ όλα (στη δεύτερη παράγραφο) 

παράλληλα (στην έκτη παράγραφο) 

εξάλλου (στην ένατη παράγραφο). 

Μονάδες 6 

Β3. α) Να γράψετε ένα συνώνυμο για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου: 

εκτυλίσσεται, κατάλοιπα, επιδίωξη, προσέγγισης, ολοκληρωμένη. 

Μονάδες 5 

β) Να γράψετε ένα αντώνυμο για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου: 

αναπτυσσόταν, δράση, ερευνημένων, γνωρίζουμε, ανάδειξης. 

Μονάδες 5 

Β4. α) Να αιτιολογήσετε τη χρήση της διπλής παύλας στην παρακάτω περίπτωση: 

–των πολύ … αρχαίες μαρτυρίες– (στην έβδομη παράγραφο). 

Μονάδες 2 

β) Ποιο ρηματικό πρόσωπο κυριαρχεί στο κείμενο; Να δικαιολογήσετε την επιλογή του συγγραφέα. 

Μονάδες 3 

Γ1. Σε ομιλία που θα εκφωνήσετε σε ημερίδα του Δήμου σας με θέμα «Προστασία και αξιοποίηση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς», να εκθέσετε τις απόψεις σας (500-600 λέξεις) σχετικά με: 

α) τους λόγους για τους οποίους πρέπει το ευρύ κοινό να πλησιάσει και να γνωρίσει τους χώρους και τα μνημεία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς και 

β) τις δραστηριότητες με τις οποίες οι πολίτες και ειδικότερα οι νέοι θα εξοικειωθούν με αυτά. 

Μονάδες 40 

ΟΔΗΓΙΕΣ (για τους εξεταζομένους) 

1. Στο εξώφυλλο να γράψετε το εξεταζόμενο μάθημα. Στο εσώφυλλο πάνω-πάνω να συμπληρώσετε τα ατομικά στοιχεία μαθητή. Στην αρχή των απαντήσεών σας να γράψετε πάνω-πάνω την ημερομηνία και το εξεταζόμενο μάθημα. Να μην αντιγράψετε τα θέματα στο τετράδιο και να μη γράψετε πουθενά στις απαντήσεις σας το όνομά σας. 

2. Να γράψετε το ονοματεπώνυμό σας στο πάνω μέρος των φωτοαντιγράφων, αμέσως μόλις σας παραδοθούν. Τυχόν σημειώσεις σας πάνω στα θέματα δεν θα βαθμολογηθούν σε καμία περίπτωση. Κατά την αποχώρησή σας, να παραδώσετε μαζί με το τετράδιο και τα φωτοαντίγραφα. 

3. Να απαντήσετε στο τετράδιό σας σε όλα τα θέματα μόνο με μπλε ή μόνο με μαύρο στυλό με μελάνι που δεν σβήνει. 

4. Κάθε απάντηση τεκμηριωμένη είναι αποδεκτή. 

5. Διάρκεια εξέτασης: τρεις (3) ώρες μετά τη διανομή των φωτοαντιγράφων. 

6. Χρόνος δυνατής αποχώρησης: 10.00 π.μ. 

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ KΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ 

Πανελλήνιες 2015

Με το μάθημα της Έκθεσης ξεκινούν αύριο οι φετινές πανελλήνιες στα Γενικά Λύκεια και την Τρίτη στα Επαγγελματικά , όπως έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια. Εύχομαι καλή επιτυχία στις μαθήτριες και στους μαθητές και ιδιαιτέρως στα δικά μου παιδιά!

Καλή επιτυχία!!

Τάσος Λειβαδίτης

Η αγαπημένη μου

"Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω 

εγώ σε περίμενα.Πάντοτε σε περίμενα...

Και καθώς πηγαινόφερνα το παιδικό κοντύλι

είτανε για να μάθω να σου γράφω τραγούδια.

Όταν ακούμπαγα στο τζάμι της βροχής είταν που

αργούσες

ακόμα

όταν τη νύχτα κοίταζα τ'αστέρια είταν γιατί μου λείπανε τα

μάτια σου...

Έτσι έζησα.Πάντοτε.

Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά-θυμμάσαι; - μου ά-

πλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά 

σα να με γνώριζες από χρόνια. Μα και βέβαια 

με γνώριζες από χρόνια. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου

είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου

αγαπημένη μου".

Κατάληψη

Κατάληψη στα γραφεία της Siemens στο Μαρούσι πραγματοποιούν από το μεσημέρι της Δευτέρας, οργανώσεις της αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Περίπου 40 με 50 άτομα πραγματοποίησαν συμβολική κατάληψη στις  εγκαταστάσεις της εταιρείας, στην οδό Αγησιλάου 6-8 ενώ μία άλλη ομάδα την ίδια ώρα έχει αποκλείσει τα γραφεία της ΕΛΛΑΚΤΩΡ

Στο σημείο έχουν φθάσει ήδη δυνάμεις της αστυνομίας, χωρίς ακόμα να έχουν προβεί σε κάποια ενέργεια.

 Έχει αναρτηθεί πανό που καλεί σε πορεία στη γερμανική Πρεσβεία στις 23 του Μάη και 12μμ στην πλατεία Ομόνοιας.

Φωτογραφία και ενημέρωση από @dromografos,  kinimatini

Η ανακοίνωση 

Δεν θα γίνουμε αποικία του γερμανικού και κανενός άλλου ιμπεριαλισμού.

Γερμανοί και ευρωπαίοι εργάτες ζητάμε την αλληλεγγύη σας.

Την τελευταία περίοδο στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκονται οι (όποιου είδους) διαπραγματεύσεις σχετικά με τη διαχείριση του χρέους μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών μηχανισμών, τους οποίους κατευθύνει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός.

Πέρα από το θέαμα, τις δηλώσεις και τα κάθε λογής κινδυνολογικά σενάρια, πέρα ακόμη και από το ζήτημα του δημόσιου χρέους, βρίσκεται η ουσία: αυτή την ώρα παίζεται η ζωή και το μέλλον κάθε εργαζόμενου στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ε.Ε.. Η τωρινή στρατηγική του γερμανικού ιμπεριαλισμού συνίσταται από την μια στον δημοσιονομικό και πολιτικό έλεγχο των κρατών-μελών μέσω του ελέγχου του χρέους, από την άλλη, με όχημα το χρηματοπιστωτικό σύστημα, εξασφαλίζεται ότι τα κέρδη των τραπεζών από τον δανεισμό στα κράτη-μέλη παραμένουν ιδιωτικά, ενώ παράλληλα όλη η “χασούρα” μετατοπίζεται στον δημόσιο τομέα μέσω της μετατροπής του χρέους σε δημόσιο και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.

Η ελληνική αστική τάξη, τόσο κατά την ένταξή της στην ΕΟΚ όσο και κατά την ένταξη της στην Ευρωζώνη, αλλά και σήμερα, σε σχέση με την διαχείριση του ζητήματος του χρέους και της προώθησης των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων μέσα από τα κάθε είδους μνημόνια, έχει κάνει μια στρατηγική επιλογή: να προσδεθεί στα ευρωπαϊκά μονοπώλια και να εξυπηρετήσει πρώτα τα δικά τους συμφέροντα επιδιώκοντας παράπλευρα δικά της οφέλη. Είναι η ώρα τόσο ο ελληνικός όσο και ευρύτερα ο ευρωπαϊκός λαϊκός παράγοντας να βγει στο προσκήνιο και να αντιπαρατεθεί με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τους ντόπιους συνεργάτες τους.

Σε αυτή τη μάχη καλούμε να συμμαχήσουν μαζί μας, να δώσουν τους δικούς τους αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποδούλωση όλοι οι λαοί της Ευρώπης. Η σύγκρουση, παρ’ όσα παραπλανητικά προπαγανδίζονται, δεν είναι ανάμεσα στην Ελλάδα και την Γερμανία. Οι λαοί της Ευρώπης, οι Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Γάλλοι κλπ εργάτες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε.

Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στο στενό οικονομικό πεδίο, παρόμοιες λογικές χειραγώγησης επικρατούν και σε όλους τους άλλους τομείς. Στην Ε.Ε. η υγεία, η παιδεία, η αγροτική πολιτική, το περιβάλλον, οι κοινωνικές παροχές όλα ελέγχονται και, αν χρειαστεί, τσακίζονται στο βωμό του κέρδους των καπιταλιστών.

Οι “Ευρωπαικές αξίες”, που τόσο πολύ βάρος τους είχε δωθεί εδώ και δεκαετίες, πάνε περίπατο όταν τα συμφέροντα το απαιτούν, η γεωστρατηγική και οι παγκόσμιες ισσοροπίες είναι το παν! Άρα οι φασίστες στην Ουκρανία γίνονται “εταίροι” και οι μετανάστες των κατεστραμένων χωρών της Ασίας και της Αφρικής άψυχα νούμερα στη Μεσόγειο. Η Ε.Ε αγκαλιά με τους άλλους “θεσμούς”, Δ.Ν.Τ, Π.Ο.Ε. Κλπ, δείχνει τα δόντια της αφού οι συνθήκες το επιτρέπουν. Αυτή η απόλυτη εξουσιαστική δομή δεν θα διστάσει να εξευτελίσει τις τοπικές κοινωνίες και να ποδοπατήσει το προλεταριάτο. Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινλα συμφέροντα με τους εργαζόμενους. Μας κοροιδεύουν, γιατί την ώρα που τα μέσα προπαγάνδας τους μιλάνε για πατριωτικό καθήκον, ακριβώς την ίδια ώρα πνίγουν την οικονομία της χώρας, βγάζοντας πάνω απο 25 δις στο εξωτερικό μέσα σε ένα μήνα. Οι Ελληνες εφοπλιστές δεν έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ ως φορολογία αυτά τα χρόνια της κρίσης, ίσα ίσα έχουν πλουτίσει και άλλο. Όταν οι αστοί μιλάνε για “χρέος προς την πατρίδα”, εννοούν τη βίαιη εξαθλιωση της μικρομεσαίας τάξης, της αγροτιάς, και κυρίως της εργαατικής τάξης. Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους. Μας κοροϊδεύουν, γιατί την ώρα που τα μέσα προπαγάνδας τους μιλάνε για πατριωτικό καθήκον, ακριβώς την ίδια ώρα πνιγούν την οικονομία της χώρας, βγάζοντας πάνω από 25 δις στο εξωτερικό μέσα σε ένα μήνα. Οι Έλληνες εφοπλιστές δεν έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ ως φορολογία αυτά τα χρόνια της κρίσης, ίσα ίσα έχουν πλουτίσει κι άλλο. Όταν οι αστοί μιλάνε για “χρέος προς την πατρίδα” εννοούν την βίαιη εξαθλίωση της μικρομεσαίας τάξης, της αγροτιάς και κυρίως της εργατικής τάξης. Εμείς όμως που ζούμε στην ανεργία ή στην επισφαλή εργασία, με μειωμένους μισθούς ή συντάξεις, με αβέβαιο μέλλον και πετσοκομμένα δικαιώματα, δεν μένουμε θεατές απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας, δεν περιμένουμε κανένα να δώσει την μάχη για εμάς.

Γι’ αυτούς τους λόγους, επιλέξαμε σήμερα να παρέμβουμε:

- Στα γραφεία της Siemens, μιας πολυεθνικής γερμανικής εταιρείας, από τους κυριότερους στυλοβάτες του γερμανικού καπιταλισμού, και ένας από τους βασικότερους διαπλεκόμενους εταίρους των ντόπιων αστών.

- Στην είσοδο-έξοδο της κατασκευαστικής εταιρείας Ελλάκτωρ, ιδιοκτησίας Μπόμπολα, από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις της ντόπιας ελίτ, που από τη μία καρπώνονταν τους πακτωλούς των χρημάτων που έρχονταν από την ΕΕ, αναλαμβάνοντας σχεδόν αποκλειστικά κάθε μεγάλο κατασκευαστικό έργο της χώρας, από την άλλη, μέσω των τηλεοπτικών σταθμών ιδιοκτησίας του, προσπαθεί να μας πείσει για την αναγκαιότητα των μνημονίων και της παραμονής στην ΕΕ.

Η ιστορία της Siemens είναι άρρηκτα δεμένη με την η ιστορία του καπιταλισμού στην Ευρώπη. Στα 168 χρόνια της έχει εμπλακεί σε εκατοντάδες υποθέσεις που αφορούν από δωροδοκίες κρατικών λειτουργών σε όλα τα επίπεδα (κοινώς μίζες), τεράστιες περιβαλλοντολογικές καταστροφές, στυγνή εκμετάλλευση των εργατών της, ενώ ήταν αμέριστη η στήριξή της στο ναζιστικό κόμμα και αποφασιστική η συνδρομή της στην ανάπτυξη της στρατιωτικής μηχανής του Χίτλερ: η Siemens διέθετε δίκες της εγκαταστάσεις μέσα στο στρατόπεδο του Άουσβιτς και εκατοντάδες έγκλειστοι του εργάζονταν στις γραμμές παραγωγής της. Φυσικά μετά το τέλος του πολέμου, όπως έγινε και με τις περισσότερες γερμανικές εταιρίες, το ναζιστικό παρελθόν της βολικά ξεχάστηκε και μάλιστα χρηματοδοτήθηκε γενναία μέσω του σχεδίου Μάρσαλ (χρήματα από τη φορολόγηση Αμερικανών εργατών) ώστε να συμβάλει στην ανάπτυξη της Δυτικής Ευρώπης. Η παρουσία της Siemens στην Ελλάδα σε σχέση με τις προμήθειες του ελληνικού δημοσίου ανάγεται στην ίδρυση του ΟΤΕ το 1949. Μέχρι το 1977 η Siemens σχεδόν μονοπωλούσε τις προμήθειες του ΟΤΕ σε τηλεπικοινωνιακό και υποστηρικτικό υλικό (ηλεκτροπαροχικά συστήματα, ηλεκτρολογικό υλικό κλπ.). Στις μέρες μας, όταν ξέσπασε το τελευταίο σκάνδαλο, αποκαλύφθηκε ότι στο εσωτερικό της Siemens υπήρχε οργανωτική δομή από ανώτατα στελέχη που ενεργούσαν από κοινού ως οικονομική μαφία, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα τεχνάσματα αφενός για την εξασφάλιση μαύρου χρήματος, αφετέρου για την διοχέτευσή του χωρίς ίχνη για παράνομες πληρωμές και φέρεται να διέπρατταν συστηματικά δωροδοκίες κρατικών υπαλλήλων (υπηρεσιακών και πολιτικών στελεχών) σε όλο το πεδίο των δραστηριοτήτων της. Δηλαδή στο σύνολο σχεδόν των δομών του Ελληνικού Κράτους (Υπουργεία Συγκοινωνιών, Άμυνας, Πολιτισμού, Υγείας, Δημοσίας Τάξης, καθώς και ΔΕΚΟ, όπως ΟΤΕ και ΟΣΕ κλπ.). Σκοπός αυτής της δραστηριότητας ήταν να εξασφαλιστεί προνομιακή και δεσπόζουσα θέση στον ανταγωνισμό σχετικά με τις προμήθειες του ευρύτερου ελληνικού δημοσίου τομέα. Ανάλογη δραστηριότητα είχε εκδηλωθεί από στελέχη της Siemens παράλληλα σε πολλές χώρες του κόσμου και με τέτοια οργάνωση και έκταση, ώστε δίκαια να μπορεί να χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο βιομηχανικό-οικονομικό σκάνδαλο στην μεταπολεμική Ευρώπη.

Η κυριαρχία της εταιρείας στις προμήθειες του ΟΤΕ και αργότερα στο σύνολο του ελληνικού δημοσίου τομέα, με βάση αυτήν την πρακτική, κατέδειξε την τεράστια έκταση που έχει λάβει η διαφθορά στο σύγχρονο ελληνικό κράτος, ανεξάρτητα με το ποιος πολιτικός σχηματισμός είχε τη διαχείριση.

Για εμάς που είμαστε στο στρατόπεδο των καταπιεσμένων η Siemens αποτελεί στόχο, καθώς συμπυκνώνει όλα τα αποκρουστικά χαρακτηριστικά του κεφάλαιου. Μια εταιρία-μεγαθήριο που στο πέρασμα του χρόνου αφήνει πίσω της ρημαγμένους τόπους, ζωές και συνειδήσεις.

Η ελληνική αστική τάξη έχει κάνει μια στρατηγική επιλογή: να προσδεθεί στα ευρωπαϊκά μονοπώλια και να εξυπηρετήσει πρώτα τα δικά τους συμφέροντα επιδιώκοντας παράπλευρα δικά της οφέλη. Λέγοντας ‘ελληνική αστική τάξη’, αναπόφευκτα το πρώτο όνομα που μας έρχεται στο μυαλό είναι ο Μπόμπολας και το οικονομικό του συγκρότημα, το οποίο ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα: κατασκευαστικές και ενεργειακές εταιρίες, τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης, καζίνο κ.α.. Η σχέση του εν λόγω καπιταλιστή με την Ε.Ε. είναι άρρηκτη. Μέσα σε περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης, ο “εθνικός” εργολάβος εισέπραξε το 50% των κονδυλίων του ΕΣΠΑ για τον κατασκευαστικό κλάδο (περί τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ), επιβάλλοντας το δικό του μονοπώλιο στα δημόσια έργα, πάντα με την αγαστή συνεργασία των ευρωπαϊκών θεσμών και του ντόπιου πολιτικού προσωπικού τους, ενώ συχνά τα ποσά του ΕΣΠΑ χρηματοδοτούσαν και μη κατασκευαστικές δραστηριότητες του ομίλου Μπόμπολα (όπως διαφημιστικές και δημοσκοπικές εταιρίες), δημιουργώντας οικονομικές τρύπες που καλείται να μπαλώσει ο ελληνικός λαός, μέσω των περικοπών που επέβαλλαν τα μνημονιακά μέτρα.

Επίσης, οι εταιρείες του ομίλου, προχώρησαν σε εκτεταμμένο δανεισμό από τις ελληνικές τράπεζες (περίπου 3 δις ευρώ), ζημία που καλείται να καλύψει η εργατική τάξη, εφόσον τα χρήματα που εξοικονομούνται από τις περικοπές μισθών και συντάξεων θα στηρίξουν τα προγραμμάτα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Τον όμιλο Μπόμπολα θα τον βρούμε ακόμη ανάμεσα στους μετόχους της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός, εταιρεία που έχει αναλάβει την καταστροφική για το περιβάλλον επένδυση των μεταλλείων στις Σκουριές, και που σκανδαλωδώς απέκτησε την δημόσια έκταση από το Ελληνικό Δημόσιο έναντι ασήμαντου οικονομικού ανταλλάγματος.

Παράλληλα, τα ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης του συγκροτήματος Μπόμπολα ανέλαβαν να χρυσώσουν το χάπι της οικονομικής αφαίμαξης του ελληνικού λαού. Τα παπαγαλάκια ωρύονταν καθημερινά υπέρ της αναγκαιότητας των μνημονίων για τη “διάσωση” της χώρας και επέρριπταν την ευθύνη για την οικονομική κρίση στους εργαζόμενους, ενώ οι μεγαλοδημοσιογράφοι του συγκροτήματος (Mega, Έθνος) έβγαζαν ‘λάδι’ το αφεντικό τους, μιλώντας για “υγιή” επιχειρηματικότητα και ανάγκη για επενδύσεις και δημόσια έργα .Ο ρόλος τους μάλιστα ήταν τόσο εξόφθαλμα δουλικός, ώστε αποτυπώθηκαν στη λαϊκή μνήμη ως θλιβερές καρικατούρες του σύγχρονου δωσιλογισμού.

Η περίπτωση του μεγαλοκαπιταλιστή Μπόμπολα αποδεικνύει περίτρανα ότι το ελληνικό κεφάλαιο καθώς και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους. Ο αγώνας των εκμεταλλευομένων απέναντι στο ιμπεριαλιστκό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Γερμανικού κεφαλαίου είναι και αγώνας ενάντια στην ντόπια αστική τάξη.

ΟΛΟΙ ΚΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

Εμείς που δεν αντέχουμε να χάσουμε τίποτα παραπάνω, βγαίνουμε στο δρόμο για να κερδίσουμε τα πάντα.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 23/5 - 12.00 – ΟΜΟΝΟΙΑ

- αναρχική ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ

- ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ - ομάδα για την εργατικη αντεπιθεση

-Αντιφασιστικό Μέτωπο Καλλιθέας-Μοσχάτου

ΑΣΥΝΦ - Αναρχική Συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας

- κομμουνιστική ομάδα ΛΑΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

-αναρχική συλλογικότητα ΘΡΥΑΛΛΙΔΑ

-κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Κ*ΒΟΞ

σύντροφοι/συντρόφισσες

Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/arthron

Πρόσκληση της ΕΛΜΕ

	Ε.Λ.Μ.Ε. Αργολίδας ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ 1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ ΟΙΑΚΟΣ 1, 21100, ΝΑΥΠΛΙΟ URL: http://elmeargolidas.blogspot.com  ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: elmeargol@gmail.com ________________________________

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Η ΕΛΜΕ Αργολίδας διοργανώνει ενημερωτική συνάντηση με εκπρόσωπο του «Τοπικού δικτύου ανταλλαγών και αλληλεγγύης Μαγνησίας» (https://www.tem-magnisia.gr/) προκειμένου να διερευνήσουμε τη δυνατότητα ενός αντίστοιχου εγχειρήματος και στην Αργολίδα ξεκινώντας από τη δημιουργία μίας «Τράπεζας Χρόνου». Η «Τράπεζα Χρόνου» αφορά έναν συνεταιρισμό μελών που προσφέρουν και απολαμβάνουν υπηρεσίες με τρόπο επωφελή για όλα τα μέλη και τις οικογένειές τους. Τέτοιες πρωτοβουλίες ήδη λειτουργούν με επιτυχία σε διάφορες περιοχές και συνοικίες μεγάλων πόλεων της Ελλάδας και αποτελούν την απάντηση της κοινωνίας των πολιτών στην κρίση.

Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή, 17 Μαΐου 2015 στις 7.30μμ στο 1^ο Γυμνάσιο Ναυπλίου.

            

Augusto Boal - Θέατρο του Καταπιεσμένου

Το Θέατρο του Καταπιεσμένου είναι μια σειρά μεθόδων που εισήγαγε ήδη στη δεκαετία του '60 ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης Augusto Boal (1931-2009). Πρόκειται για ένα κοινωνικό εργαλείο περί της αναδιαμόρφωσης των σχέσεων εξουσίας. Είναι η επανάσταση του θεάτρου.

Στο ομώνυμο βιβλίο του "The theatre of the Oppressed" ("Teatro del Oprimido", 1974) o Augusto Boal, επηρεασμένος από τον Αριστοτέλη, αναφέρει ότι αφού ο άνθρωπος είναι ον πολιτικό, τότε τα πάντα είναι πολιτικά. Κάθε πράξη και μη πράξη μας είναι πολιτική.

Στο Θέατρο του Καταπιεσμένου, όλοι μπορούν να κάνουν θέατρο. Είναι ένα θέατρο στο οποίο πραγματοποιείται κοινωνική μεταμόρφωση και αναπροσδιορίζονται οι ρόλοι εξουσίας. Ο θεατής γίνεται ηθοποιός, μετέχει και συμμετέχει. Από spectator γίνεται spect-actor. Επεμβαίνει, ρωτάει, παρεμβαίνει και αναλαμβάνει την performance. Το περιεχόμενο των δρώμενων αφορά σε κοινωνικές διενέξεις, καταπίεση, ανισότητες, αδικίες που αντικρύζουμε καθημερινά γύρω μας. Προβλήματα στα οποία μάθαμε να ζούμε χωρίς να διερωτηθούμε ποτέ πώς να τα λύσουμε.

Αποτελείται από διαφορετικές μεθόδους (όπως το Θέατρο της Εφημερίδας, το Νομοθετικό Θέατρο, το Θέατρο Forum, το Αόρατο Θέατρο,το Θέατρο της Εικόνας κ.ά.) σε κάθε μία από τις οποίες τα εργαλεία για την επίτευξη του επιθυμητού είναι διαφορετικά. Το επιθυμητό στο Θέατρο του Βοal είναι η συμμετοχή. Η συμμετοχή του κοινού που θα αλλάξει το ρου του σεναρίου και θα μεταμορφώσει τη διένεξη, θα επαναδιαπραγματευτεί την κατάσταση της κρίσης και θα προτείνει εν δυνάμει λύσεις.

Κι ενώ στο Κλασσικό Θέατρο έχουμε ηθική ανάπλαση των χαρακτήρων, στο Θέατρο του Καταπιεσμένου η ανάπλαση είναι κοινωνική. Σπάζοντας έτσι τους κανόνες του κλασικού θεάτρου, το θέατρο που προτείνει ο Boal επιδιώκει να χειραφετήσει το κοινό σε μία δυναμική που εστιάζει στη συμμετοχικότητα και την αλλαγή κι όχι στο ναρκισευόμενο παιχνίδι των ηθοποιών επί σκηνής.

Επηρεασμένος από την "Παιδαγωγία του Καταπιεσμένου" του Paulo Freire, o Boal εξόριστος από τη χώρα του στην περίοδο της δικτατορίας, ανέπτυξε τις θεατρικές αυτές τεχνικές που ενθαρρύνουν τη δημιουργία μιας κοινωνίας πολιτών και μεταφέρουν παιδεία, έτσι όπως ποτέ δεν κάνει η επίσημη εκπαίδευση ενός κράτους.

Διότι είναι φυσικά επικίνδυνο να μαθαίνεις τους "υποτελείς" να ρωτούν, να συμμετέχουν και να αντιλαμβάνονται τη χειραγώγηση.

Το θέατρο είναι κι αυτό αντικατοπτρισμός της κοινωνίας. Η εξέλιξή του ακολούθησε τα βήματα της ιστορικής διαδρομής των κοινωνιών μας. Τα πλέγματα εξουσίας που δημιουργούνται στο χώρο του θεάτρου είναι προϊόντα των κοινωνιών μας. Και η σχέση ηθοποιού - θεατή είναι κι αυτή σμιλευμένη στο πλαίσιο των σχέσεων εξουσίας. To Θέατρο του Καταπιεσμένου επιχειρεί να διαλύσει την παραδοσιακή μορφή του θεάτρου, να το αναδιαμορφώσει και να το κάνει κοινωνικό εργαλείο - έναν ανοιχτό χώρο συνδιαλλαγής και διάδρασης.

Ο ίδιος ο Βoal όταν τελικά επέστρεψε στη γενέτειρά του, κι εκλέχτηκε στο δημοτικό συμβούλιο του Rio De Janeiro, χρησιμοποίησε το θέατρο για να αντιληφθεί ποιες ήταν οι ανάγκες και οι επιθυμίες των πολιτών σχετικά με την πόλη και της λειτουργίες της. Συνεργάστηκε με περιφερειακές θεατρικές ομάδες σε όλη την πόλη και με εργαλείο τις τεχνικές του Θεάτρου των Καταπιεσμένων και βασιζόμενος στη συμμετοχή -συχνά ακούσια- των πολιτών κατάφερε να αποκρυσταλλώσει τα συμπεράσματα που έλαβε σε 13νομικές διατάξεις που αφορούσαν σε προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι πολίτες. Η δημιουργικότητα κι η ενεργή συμμετοχή δημιούργησαν μια αλυσίδα απηχήσεων, επιδράσεων και αποτελεσμάτων.

Από τότε μέχρι σήμερα, η συνεισφορά του Βραζιλιάνου σκηνοθέτη έχει γίνει γόνιμο έδαφος για ηθοποιούς, ακτιβιστές, ακαδημαϊκούς, φοιτητές και ομάδες θεάτρου σε ολόκληρο τον κόσμο -από τις Η.Π.Α και τη Λατινική Αμερική μέχρι την Ευρώπη και την Ινδία - που επιχειρούν να ερεθίσουν ολοένα περισσότερους ανθρώπους να συμμετάσχουν στο μετασχηματισμό των συγκρούσεων και των αδικιών που βιώνουμε καθημερινά στους ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους.

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 2 Μαΐου 2009, ο Augusto Boal άφησε πίσω του μια κληρονομιά -θεωρίας και πρακτικής- σε χιλιάδες ανθρώπους που πιστεύουν σε κοινωνική δικαιοσύνη κι επιχειρούν να σπάσουν τα καλούπια των κυρίαρχων εξουσιαστικών θεσμών με κάτι παραπάνω από πέτρες.

Μοιάζει απίθανο αλλά είναι αλήθεια. Η κοινωνική αλλαγή δεν επιτυγχάνεται ΜΟΝΟ με κριτική...

(http://enfo.gr/)

Η κολεξιόν: θεατρικό έργο του Πίντερ

«Η κολεξιόν» του Πίντερ: «Η κολεξιόν» γράφτηκε το 1960- κυρίως για την τηλεόραση- γιατί ο Χάρολντ Πίντερ έγραφε και πολλά έργα για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, εκτός από τα θεατρικά. Αυτό το  μονόπρακτο ανήκει στην  πρώτη περίοδο του Πίντερ- αν εξαιρέσει κανείς τον «Επιστάτη» που τον είχε καθιερώσει δύο χρόνια νωρίτερα ως συγγραφέα. Στην Ελλάδα έχει παιχτεί ελάχιστα-είχε ανέβει από το Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος και από την θεατρική ομάδα Νέος Λόγος για πολύ λίγες παραστάσεις.

Η υπόθεση: Η «Κολεξιόν» περιστρέφεται γύρω από μια μοιχεία: δεν γνωρίζουμε αν έγινε πραγματικά ή ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Ούτε οι δύο από τους τέσσερις ήρωες του έργου-ούτε οι θεατές- καταφέρνουν να μάθουν ποια είναι η αλήθεια και τι συνέβη-αν συνέβη.

Το δράμα των προσώπων: Όλα τα πρόσωπα στην «Κολεξιόν» μπλέκονται σε μια ερωτική ιστορία, με αντιζηλίες,  ανασφάλειες και πληγωμένους εγωισμούς. Το έργο καταλήγει με μια πάρα πολύ ωραία φράση: τα τέσσερα πρόσωπα στο ημίφως. Έχει κάτι το ποιητικό με την έννοια ότι τα τέσσερα πρόσωπα καταλήγουν μόνα τους μέσα ατμόσφαιρα αοριστίας, φόβου και ανασφάλειας, χωρίς να έχουν εν τέλει επαφή με το ταίρι τους.

Στο σύμπαν του Πίντερ: Σε όλα τα έργα του Πίντερ αλλά ιδιαίτερα στην «Κολεξιόν» θίγεται το ζήτημα της σχετικότητας της αλήθειας.

Παρουσιάζουμε τα γεγονότα και την αλήθεια συνήθως όπως μας συμφέρει. Στην πραγματικότητα όλα είναι πολύ αόριστα και μυστηριώδη, τα κίνητρα είναι σκοτεινά.

Σε όλα τα κείμενα του Πίντερ πλανιέται το διττό στοιχείο και κανείς δεν είναι βέβαιος για τίποτα. Αν το φιλοσοφήσει κανείς για τι πράγμα μπορούμε να είμαστε σίγουροι- ακόμη και τώρα τόσα χρόνια μετά τη συγγραφή του έργου; Δεν είμαστε βέβαιοι ούτε για το ποιοι είμαστε ούτε για το ποια είναι τα συναισθήματα ή τα κίνητρά μας. Ο Πίντερ μιλάει για τη ανασφάλεια  και τη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου.

Η ανασφάλεια στον καιρό του μνημονίου: Στην Ελλάδα είμαστε ακόμη πιο ανασφαλείς και λόγω της οικονομικής κρίσης που έχει φέρει τα πάνω κάτω. Υπάρχει φοβερή ανασφάλεια για το τι ξημερώνει την επόμενη μέρα, αλλά το ίδιο συναίσθημα κυριαρχεί και στις προσωπικές σχέσεις. Δεν ξέρεις αν ο άλλος σε αγαπάει πραγματικά, αν θα σε εγκαταλείψει ή αν εσύ θα τον εγκαταλείψεις.

Είναι πολύ δύσκολο να είσαι σταθερός, πιστός και βέβαιος για τη σχέση σου. Ήταν πάντα φυσικά, αλλά νομίζω ότι τώρα είναι ακόμα πιο δύσκολο, με αυτό το  γκρίζο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον που τα κάνει όλα ακόμα πιο ρευστά.

http://www.clickatlife.gr/theatro/story/30440