Κι ενώ υποδεχόμαστε το φθινόπωρο με δόξα και τιμή, το μυαλό μας ρέπει στο καλοκαίρι αρνούμενο να προσαρμοστεί στη ρουτίνα της καθημερινότητας εν όψει χειμώνα. Κι εδώ που τα λέμε δεν έχει άδικο, όταν αυτή η καθημερινότητα περιέχει απογοήτευση, μιζέρια και κατάθλιψη. Λίγο η ανεργία που κορυφώνεται τέτοια εποχή με το πέρας της τουριστικής περιόδου, η έναρξη της σχολικής χρονιάς με τις στοιχιώδεις ελλείψεις που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε σε τι χώρα μεγαλώνουν τα παιδιά μας και το ΕΝΦΙΑ. Ποιο είναι το ΕΝΦΙΑ; Μέτρο φοροεισπρακτικό, λέει και ξαναλέει η ελληνική TV, της παρανοϊκής μνημονιακής πολιτικής στη χώρα μας ή απότοκος της κακής πολιτικής στη χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια. Και τώρα ας επανέλθω στο αρχικό μου θέμα.. Το καλοκαίρι έφυγε.. αφήνοντας όμορφες αναμνήσεις για να διασκεδάζουν τις κακές σκέψεις που τυχόν θα μας κυριεύουν τις δύσκολες μέρες και νύχτες του χειμώνα. Τι είχε όμως αυτό το καλοκαίρι που το κάνει αξέχαστο; Ολιγοήμερες διακοπές όχι στις Μπαχάμες αλλά μέχρι την Καλαμάτα σε σπίτι φίλων (φέτος έπαιξε πολύ η νότια Πελοπόννησος). Φεστιβάλ Επιδαύρου με ανάμεικτα συναισθήματα για τις παραστάσεις μας φέτος από τους ντόπιους και μη κουλτουριάρηδες ανθρώπους, που υπερασπίζονται διακαώς πως αγαπάνε το θέατρο και δε χάνουν ούτε μία ευκαιρία. Ελάχιστα αξιόλογα πολιτιστικά από τους δύο μεγάλους δήμους μας και μια υπέροχη, όπως κάθε χρόνο, συναυλία στην Καραθώνα από καφέ-μπαρ της πόλης. Με τον Σωκράτη Μάλαμα και τον Φοίβο Δεληβοριά να μας δίνουν ελπίδες για την ποιότητα του πολιτισμού μας σε μια παρακμιακή χώρα. Από αγωνιστική άποψη το φετινό καλοκαίρι είχε συντονιστικά, συνελεύσεις στο θεατράκι του ΟΣΕ, πανό και πορείες με μια αποτυχημένη απόπειρα κατάληψης ενός κτηρίου στο μεγάλο δρόμο, beach party στην προς πώληση παραλία της Καραθώνας με συλλογική κουζίνα, φθηνά ποτά και μια παρέα έτοιμη να αστειευτεί καλοπροαίρετα πάντα, καθότι διαθέτει απίστευτο χιούμορ, με τα αυθόρμητα τραγελαφικά της όλης ιστορίας. Και, φυσικά, αναφέρομαι στο αντιταιπεδ κίνημα, το οποίο αντιμάχεται την "αξιοποίηση" της δημόσιας περιουσίας μας από επίδοξους 'Έλληνες και ξένους επενδυτές που θα βγάλουν τη χώρα μας από την οικονομική κρίση. Αφήνοντάς μας φτωχότερους από παραλίες, οικόπεδα, στρέμματα φιλέτα, παρθένες εκτάσεις, κτήρια και δημόσιους οργανισμούς. Και δεν είναι μόνο αυτό.. Το κράτος μας, έτσι, χάνει την υπόστασή του και την ανεξαρτησία του και χωρίς κρατική υπόσταση και ανεξαρτησία δεν υφίσταται και ατομική ελευθερία. Έρμαιο.. του δυνάστη, όπου δυνάστης είναι το χρήμα που ικανοποιεί την απληστία αρχηγών κρατών ή ορισμένων απλών πολιτών. Το καλοκαίρι έφυγε.. αφήνοντας πίσω του μπάνια στις ελεύθερες ακόμη παραλίες μας, βόλτες στην όμορφη πόλη, νέες γνωριμίες με ενδιαφέροντες ανθρώπους που μας έδωσαν τροφή για σκέψη και προβληματισμό, εκκεντρικούς τύπους με ευαίσθητες καρδιές. Τα αποτελέσματα των πανελληνίων με χαρές και κλάματα. Φίλοι σταθεροί, φίλοι που έρχονται για λίγο και φεύγουν, αλλά μετά ξανάρχονται, φίλοι από τα ξένα.. Νέοι και παλιοί έρωτες, απωθημένες και ανεκπλήρωτες αγάπες που μπήκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας..
Αγαπητοί αναγνώστες του blog μου για πρώτη φορά μετά την κατασκευή του ιστολογίου αυτού..αποφάσισα να ξεκινήσω το γράψιμο. Η δημιουργική μου διαφυγή από την παράλυτη πραγματικότητα της εποχής μας δε θα έχει σταθερή ημερομηνία, μόνο όποτε υπάρχει λόγος σοβαρός και έμπνευση..
Καλό χειμώνα..
ΟΛΓΑ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
