Ματαιώσεις

Ματαιώσεις

Τούτην την ώρα που είναι αργά μετά τη δειλινή σε σκέφτομαι πολύ

τις ματαιώσεις της ζωής που μου χει φέρει τόσες

έλα θάνατε εσύ να μου τις αποδιώξεις.

Την ώρα τούτην που είναι αργά μετά τη δειλινή σε σκέφτομαι πολύ

στου Άδη του βασιλιά του Κάτω Κόσμου εκεί κρυφτές να μείνουν

απ τη γη οι ματαιώσεις της ζωής που μου χει φέρει τόσες,

γιατί άλλο δεν βαστώ να μην ιδώ καρπό.

Την ώρα ετούτην που είναι αργά μετά τη δειλινή σε σκέφτομαι πολύ

θάνατε εσύ σκληρέ που τόσα παίρνεις απ τη γη έλα πάρε μου κι αυτή

την ολόμαυρη φρικτή κι ατέλειωτη ζωή.

Κι όταν θα ξημερώσει θα ναι πάλι εκεί η ματαίωση η πιο πικρή

αυτή που με χει δόλια στοιχειώσει μια ζωή.

Ακούραστα, όμως, εγώ πάντοτε θα προσπαθώ κι ας αργεί πολύ να ρθει

η ικανοποίηση αυτή που έχει εγκλωβιστεί.

Με προσευχές στον Άδη δεν ξεχνώ να επικαλούμαι τον θεό ,

τον σύζυγο της Περσεφόνης, να φτάσει ψηλά έως εδώ και να με ξεδιπλώσει.

Γιατί είναι άδικο πολύ να μην τολμώ να ονειρευτώ

και μες στο σκότος το βαθύ χαμένη τίποτε να μην μπορεί η ζωή να μου εκπληρώσει.

Κι όταν θα ξημερώσει θα ναι πάλι εκεί η ματαίωση η πιο πικρή 

αυτή που με χει δόλια στοιχειώσει μια ζωή.       

 Όλγα Ιωαννίδη

 (Μια απόπειρα να εκφραστώ και ποιητικά. Δεκτά παντός τύπου σχόλια!Ευχαριστώ.)