"Ο άνθρωπος που δρα-καλές έξεις και καλή τύχη" (β)

   Ο Αριστοτέλης συνοψίζει όλα αυτά λέγοντας ότι η επιτυχία μας στο να ζήσουμε μια καλή ζωή εξαρτάται από δύο πράγματα.  Το ένα είναι να διαθέτουμε την ηθική αρετή που μας καθιστά ικανούς να κάνουμε τις σωστές επιλογές από μέρα σε μέρα. Το άλλο είναι να είμαστε ευνοημένοι από την τύχη. Όπως η ηθική αρετή μας προφυλάσσει από το να στοχεύουμε σε λάθος κατεύθυνση και να διαλέγουμε πράγματα που δεν είναι πραγματικά καλά για μας, έτσι η καλή μας τύχη εφοδιάζει με πραγματικά αγαθά που δεν είναι εντελώς στο χέρι μας να τα αποκτήσουμε με επιλογή.

   Καλή ζωή, όπως είπαμε, είναι η ζωή στην οποία κάποιος έχει όλα όσα επιθυμεί, με την προϋπόθεση ότι δεν επιθυμεί λάθος πράγματα. Για να μην επιθυμεί λάθος πράγματα πρέπει να διαθέτει ηθική αρετή.  Πρέπει όμως να έχει και αγαθά που βρίσκονται πέρα από τα όρια της επιλογής, τα αγαθά που μας παρέχει η καλή τύχη, εκτός από εκείνα που αποκτούμε με τις καλές έξεις επιλογής.

(συνεχίζεται...)

απόσπασμα από το βιβλίο:

Ο Αριστοτέλης για όλους

Δύσκολος στοχασμός σε απλοποιημένη μορφή

Adler Mortimer

"Ο άνθρωπος που δρα- καλές έξεις και καλή τύχη" (α)

   Η ηθική αρετή, αν και σημαντική για να ζήσει κανείς μια καλή ζωή, δεν αρκεί, επειδή στην επιδίωξη της ευτυχίας παίζει ρόλο, εκτός από την επιλογή, και η τύχη. Η καλή τύχη είναι τόσο απαραίτητη όσο και οι καλές έξεις. Μερικά από τα πραγματικά αγαθά που συμβαίνει να έχουμε είναι σε μεγάλο βαθμό δώρα της τύχης, αν και η καλή χρήση τους -αφού πλέον τα έχουμε- εξαρτάται από το αν έχουμε καλές έξεις.  Αυτό, κατά τον Αριστοτέλη, κάνει την ηθική αρετή να παραμένει ο ρυθμιστικός παράγων για να ζήσει κανείς μια καλή ζωή.

   Επιπλέον, οι καλές έξεις κάνουν τον άνθρωπο ικανό να αντέχει τις δυστυχίες. Αν δεν μπορούμε να ελέγξουμε όσα μας συμβαίνουν από σύμπτωση, μπορούμε τουλάχιστον να επωφεληθούμε από τα καλά πράγματα που μας προκύπτουν ως αποτέλεσμα καλής τύχης' και μπορούμε να προσπαθήσουμε να αποζημιωθούμε για όσα στερηθήκαμε από ατυχία. Η ηθική αρετή μας βοηθάει και με τους δύο τρόπους να αντιμετωπίσουμε τα γυρίσματα της τύχης, τα καλά και τα κακά.

(συνεχίζεται....)

απόσπασμα από το βιβλίο:

Ο Αριστοτέλης για όλους

Δύσκολος στοχασμός σε απλοποιημένη μορφή

Adler Mortimer

"11 λόγοι να ερωτευτείς κάποιον που διαβάζει" από την Athens Voice

Πώς αναγνωρίζεις έναν άνθρωπο που διαβάζει;

Ας ξεχάσουμε επιτέλους τα στερεότυπα. Ο βιβλιόφιλος δεν είναι απαραίτητα αυτός που κουβαλάει ένα βιβλίο πάντα μαζί του στην τσάντα ή αυτός που διαβάζει όρθιος στο μετρό μέσα στο στριμωγμένο πλήθος που δεν μπορεί να πάρει ανάσα, ακουμπώντας τον σελιδοδείκτη στο μάτι της απελπισμένης διπλανής κυρίας. Μπορεί να είναι, μπορεί και να μην είναι.

Δεν είναι απαραίτητα αυτός που συχνάζει στις βιβλιοθήκες. Θα τον πετύχεις σίγουρα, όμως, να κοιτάζει τις βιτρίνες ενός βιβλιοπωλείου με την ίδια λάμψη στα μάτια που έχει ένα παιδί κοιτάζοντας παιχνίδια ή γλυκά. Είναι αυτός που θα μπει στο βιβλιοπωλείο για να ρίξει μια ματιά, ακόμα κι αν δεν έχει λεφτά να αγοράσει τίποτα. Θα μπει γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Δεν είναι απαραίτητα αυτός που ξοδεύει όλα του τα λεφτά σε βιβλία και ποτέ σε ρούχα, όπως συνηθίζουν να λένε. Δε θα δεις στον δρόμο έναν με βρώμικα σκισμένα ρούχα και θα πεις «Α! Να ένας βιβλιόφιλος»! Δε χρειάζεται το όνομά του να είναι σπάνιο, κακόηχο και διανοουμενίστικο. Μπορεί να λέγεται Νίκος ή Μαρία.

Δεν είναι απαραίτητο να έχει διαβάσει όλα τα κλασικά αριστουργήματα. Ο Mark Twain έλεγε πως «κλασικό λέμε το βιβλίο που όλοι επαινούν αλλά κανείς δεν διαβάζει». Ο πραγματικός βιβλιόφιλος διαβάζει τα πάντα. Και, ναι, μπορεί να μην έχει τελειώσει ποτέ τον «Οδυσσέα» του James Joyce και το «Καθώς ψυχορραγώ» του William Faulkner.

Ο αληθινός βιβλιόφιλος είναι, συνήθως, συλλέκτης. Το δωμάτιό του συχνά είναι γεμάτο βιβλία και οι στοίβες χρησιμεύουν ως τραπεζάκια, σκαμπό, κρεμάστρες. Από τα βιβλία που έχει μπορεί να έχει διαβάσει μόλις τα μισά. Δεν σταματάει να αγοράζει και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να το κάνει- γιατί κάθε βιβλίο είναι και θέμα timing. Κάποια από αυτά θα τα διαβάζει πάντα στη ζωή του, γιατί ξέρει πως κάθε φορά θα είναι ένας άλλος άνθρωπος και θα ανακαλύψει κάτι καινούριο.

Τον αληθινό βιβλιόφιλο θα τον αναγνωρίσεις στην κουβέντα- και θα είναι αυτός που στην παρέα μιλάει λιγότερο, γιατί δεν έχει ανάγκη να «φανεί διαβασμένος», γιατί οι πιο σιωπηλοί άνθρωποι έχουν το πιο θορυβώδες μυαλό. Αυτούς που μιλάνε αδιάκοπα και έχουν γνώμη επί παντός επιστητού να τους φοβάσαι. Μια φορά και έναν καιρό, ένας σοφός άνθρωπος δεν είπε τίποτα.

Και γιατί διαβάζουμε τελικά;

Διαβάζουμε για να νιώσουμε λιγότερο μόνοι. Δε θεωρώ πως το κάνουμε για να δραπετεύσουμε από την πραγματικότητα. Προσωπικά, διαβάζω για να επιβεβαιώσω πως μια πραγματικότητα που πιστεύω πως υπάρχει, υπάρχει στ’ αλήθεια- απλώς εγώ δεν την έχω ζήσει ακόμα. Διαβάζω γιατί με βοηθάει να ελπίζω.

Διαβάζω γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Γιατί θέλω να καταλάβω πράγματα στα οποία δεν έχω εκτεθεί ποτέ και δεν έχω προσωπική εμπειρία. Διαβάζω όταν είμαι ήρεμη και όταν είμαι θυμωμένη με όλο τον κόσμο, όταν έχω απογοητευτεί από τους ανθρώπους. Διαβάζω γιατί με βοηθάει να ελπίζω.

Διαβάζω γιατί είμαστε φτιαγμένοι από σάρκα και οστά αλλά και από σκέψεις, από συναισθήματα, από απωθημένα, από σοκολάτα, από όνειρα, από λέξεις.

Ο Oscar Wilde έλεγε πως «αυτό που διαβάζεις όταν δεν είσαι αναγκασμένος να το κάνεις, είναι αυτό που καθορίζει τι θα γίνεις όταν δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς». Δεν είναι απαραίτητο να θυμάσαι όλα τα βιβλία που έχεις διαβάσει, όπως δεν είναι απαραίτητο να θυμάσαι και όλα τα φαγητά που έχεις φάει. Ακόμα και αν δεν τα θυμάσαι, όμως, είναι αυτά που σε έκαναν αυτό που είσαι.

11 λόγοι να ερωτευτείς κάποιον που διαβάζει

1. Γιατί δεν του αρέσει να παίζει παιχνίδια

Γιατί δεν νιώθει την ανάγκη να υποδυθεί κανέναν χαρακτήρα- τους έχει όλους στα βιβλία του. Γιατί πιστεύει τον Oscar Wilde όταν λέει «Να είσαι ο εαυτός σου. Όλες οι άλλες θέσεις είναι πιασμένες». Θα σου μιλήσει ευθέως και θα σου πει την αλήθεια κατάμουτρα. Και όποιος αντέξει.

2. Γιατί πιστεύει στις δεύτερες ευκαιρίες

Ο βιβλιόφιλος ξέρει πως όλα έχουν αρχή και τέλος και πως τίποτα δεν διαρκεί για πάντα. Πιστεύει, όμως, στα sequels και στις δεύτερες ευκαιρίες. Ακόμα και αν μια ιστορία τελειώσει, μπορεί να ξεκινήσει μια καινούρια με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Ξέρει πως κανένας ήρωας δεν είναι τέλειος και οι ατέλειές του είναι αυτές που τον κάνουν μοναδικό. Μαζί του μπορείς να κάνεις λάθη και να βρεις τη συγχώρεση που ψάχνεις.

3. Γιατί μαζί του μπορείς να είσαι ο εαυτός σου

Ο βιβλιόφιλος ξέρει πως ο άνθρωπος εξελίσσεται όσο περνάει ο καιρός και δεν τον ενοχλεί αν δεν είσαι ακόμα όσα ονειρευόσουν να γίνεις. Ξέρει να περιμένει και σε προκαλεί να τολμήσεις όσα φοβάσαι για να γίνεις ο ήρωας που ονειρεύεσαι.

4. Γιατί μαζί του μαθαίνεις καινούρια πράγματα

Πάντα θα έχει να σου πει μια ιστορία που δεν έχεις ξανακούσει, μια ιστορία που διάβασε, μια ιστορία που αγάπησε ή που μίσησε. Πάντα θα ακούσεις κάτι καινούριο και ποτέ δε θα σε αφήσει να βαρεθείς. Πιστεύει πως το σύμπαν δεν είναι φτιαγμένο από άτομα αλλά από πολλές πολλές μικρές ιστορίες. Πίστεψέ το και συ.

5. Γιατί ξέρει να ονειρεύεται 

Προσπαθεί να κάνει τη ζωή του να μοιάζει κάθε μέρα και λίγο περισσότερο με το αγαπημένο του βιβλίο. Ας ελπίσουμε μόνο πως αυτό δεν είναι δράμα και πως έχει happy ending. Αλλιώς το δράμα θα το ζήσετε παρέα.

6. Γιατί ξέρεις πώς να τον κάνεις ευτυχισμένο

Έχει γενέθλια, γιορτή, περνάει δύσκολα; Είναι εύκολο να τον ευχαριστήσεις. Ένα βιβλίο πάντα θα του φτιάξει το κέφι και θα νιώσει πως τον καταλαβαίνεις περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Γι’αυτόν τα λόγια είναι αγάπη. Έτσι απλά.

7. Γιατί μαζί του μπορείς να συζητήσεις 

Όχι, δεν ζητάμε όλοι από το ταίρι μας τα ίδια πράγματα-ευτυχώς. Κάποιοι από μας, όμως, θέλουμε να μπορούμε να συζητάμε με τον άλλο και αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ερωτικό από μια καλή συζήτηση. Ποτέ μην υποτιμάς τη σαγηνευτική δύναμη ενός καλού λεξιλογίου- μπορεί να κάνει τον άλλο να βγει από τα ρούχα του, με την καλή έννοια.

8. Γιατί είναι ο μόνος που θα προσπαθήσει να σε «διαβάσει»

Είναι τόσα πολλά αυτά που θες να πεις αλλά δεν τα λες, είναι τόση μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στο σκληρό και ανθεκτικό χαρακτήρα που θες να παρουσιάζεις από το ευάλωτο μικρό παιδί που έχεις μέσα σου. Ο βιβλιόφιλος είναι αυτός που θα θελήσει να ψάξει πέρα από την επιφάνεια, είναι αυτός που θα θελήσει να σε «διαβάσει» και να λύσει το μυστήριο. Του αρέσουν τα δύσκολα και δε φοβάται να σε γνωρίσει πραγματικά ούτε να σε αφήσει να γνωρίσεις εκείνον. Είναι αυτός που θα βουτήξει στα πιο σκοτεινά μέρη της ψυχής σου και θα βάλει τους δαίμονές σας να παίξουν παρεούλα.

9. Γιατί είναι αξιολάτρευτος 

Γιατί είναι αυτός που θα συγκλονιστεί από τη χαρά του όταν βρει το βιβλίο που έψαχνε για τόσο καιρό ή όταν ανακαλύψει ένα άγνωστο βιβλίο κάποιου αγαπημένου του συγγραφέα. Και θα κάνει σαν μικρό παιδί (δε λέω «με την καλή έννοια», γιατί για μένα μόνο αυτή υπάρχει).

10. Γιατί δεν θα αγκιστρωθεί πάνω σου

Του αρέσει να έχει χρόνο για τον εαυτό του, αγαπάει τη μοναξιά. Δε θα αγκιστρωθεί πάνω σου, δε θα σε κάνει να νιώσεις πως πνίγεσαι, θα σου αφήσει το χώρο που χρειάζεσαι για να αναπνεύσεις. Μπορεί να μην είσαι το κέντρο του σύμπαντός του αλλά- πίστεψέ με- θα είναι για καλό.

11. Γιατί δεν είναι του φαίνεσθαι

Όταν διαβάζεις, δεν ερωτεύεσαι τον ήρωα για την εξωτερική του εμφάνιση αλλά για τις σκέψεις του και τα λόγια του. Ο βιβλιόφιλος έχει συνηθίσει έτσι και δεν κοιτάει τους ανθρώπους επιφανειακά.

Ερωτεύσου έναν άνθρωπο που διαβάζει. Ή, ακόμα καλύτερα, ερωτεύσου έναν άνθρωπο που γράφει. Πήγαινε κοντά σε εκείνον που ξέρει να εξερευνά αυτό που φοβάται περισσότερο.

Πώς συμβαίνει στα μπαρ που πλησιάζεις έναν άνθρωπο για να μιλήσετε και να γνωριστείτε και τον κερνάς ένα ποτό; Γιατί δεν μπορεί να συμβεί αυτό και στα βιβλιοπωλεία; Πλησίασε κάποιον, μίλα του και κέρνα τον ένα βιβλίο που αγαπάς. Αν είναι αυτός/αυτή που ψάχνεις, θα το εκτιμήσει πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Εγώ θα τρελαινόμουν απ’ τη χαρά μου.

Όχι, το να διαβάζει κάποιος δεν τον κάνει απαραίτητα καλύτερο άνθρωπο για σχέση. Και κανείς δεν έχει πει ποτέ «Μου αρέσεις πολύ αλλά δεν έχεις διαβάσει το Πόλεμος και Ειρήνη, γι’αυτό δεν νομίζω πως θα τα βρούμε». Δεν έχω σκοπό να εξιδανικεύσω κανέναν τύπο ανθρώπου, μόνο και μόνο γιατί δεν πιστεύω σε «τύπους». Είναι, όμως, και μερικά χαρακτηριστικά στα οποία δεν μπορείς να αντισταθείς. Σε άλλους αρέσουν τα γυμνασμένα μπράτσα, σε άλλους αρέσουν τα γυμνασμένα πόδια. Εμένα μου αρέσουν τα διαβασμένα αγόρια. Α! Ναι! Και τα μούσια. Αλλά αυτό δεν ταιριάζει στο θέμα μας.

Ο δεκάλογος της θεωρίας της Maria Montessori

Λόγια μιας γυναίκας για το παιδί, που ταξιδεύουν εδώ και έναν αιώνα μέχρι το σήμερα, πιο ζωντανά από ποτέ, μας θυμίζουν το λόγο για τον οποίο στεκόμαστε πλάι στο παιδί και υποδεικνύουν τον πραγματικό ρόλο του εκπαιδευτικού ή του θεραπευτή στη διαδικασία της μάθησης…Η Maria Montessori είναι η γυναίκα που δίδαξε στα παιδιά την αγάπη για τη μάθηση και στους μεγάλους την αγάπη για το κάθε παιδί.

Ο δεκάλογος της θεωρίας της Maria Montessori

  1.Μην αγγίζετε ένα παιδί παρά τη θέληση του.

  2.Μη μιλάτε με άσχημο τρόπο σε ένα παιδί και μην χρησιμοποιείτε άσχημα λόγια όταν αναφέρεστε σε αυτό κατά την απουσία του.

 3. Επικεντρωθείτε στο να ενισχύσετε και να βοηθήσετε να αναπτυχθούν τα θετικά στοιχεία και οι υπάρχουσες ικανότητες του παιδιού ώστε να μην αφήνουν χώρο για το ”κακό”.

 4. Βοηθήστε το να συμμετέχει ενεργά στην προετοιμασία του περιβάλλοντος μάθησης. Αφιερώστε σχολαστική και συνεχή φροντίδα σε αυτό. Βοηθήστε το παιδί να συνάψει εποικοδομητική σχέση με το περιβάλλον του. Δείξτε του το περιβάλλον μέσα στο οποίο κρύβονται τα μέσα που θα βοηθήσουν την ανάπτυξη του και υποδείξετε του την κατάλληλη χρήση τους.

 5. Να είστε πάντα έτοιμοι να ανταποκριθείτε στο κάλεσμα ενός παιδιού που έχει την ανάγκη σας και πάντα να ακούτε και να απαντάτε στο παιδί που σας απευθύνεται.

  6. Σεβαστείτε το παιδί που κάνει κάτι λάθος και μπορεί αργότερα να εντοπίσει μόνο του το λάθος και να διορθωθεί, αλλά να διακόψετε άμεσα και ρητά κάθε καταχρηστική χρήση του περιβάλλοντος και κάθε κίνηση που μπορεί να θέτει σε κίνδυνο το παιδί,το περιβάλλον του ή τους άλλους.

 7. Σεβαστείτε το παιδί τη στιγμή που ξεκουράζεται ή τη στιγμή που παρακολουθεί άλλους να εργάζονται ή όταν συλλογίζεται τι έχει κάνει ή τι θέλει να κάνει. Μην το κατευθύνετε ούτε να το αναγκάζετε σε άλλες μορφές δραστηριοτήτων.

8.  Βοηθήστε το παιδί που βρίσκεται σε αναζήτηση κάποιας δραστηριότητας και δεν μπορεί να βρει τι θέλει να κάνει.

9.  Να είστε ακούραστοι στο να επαναλαμβάνετε αυτό που θέλετε στο παιδί που αρνήθηκε λίγο νωρίτερα να σας ακούσει, να βοηθάτε το παιδί να αποκτήσει ό, τι δεν έχει ακόμη κατακτήσει και να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες του. Κάνετε το δημιουργώντας το μαθησιακό περιβάλλον με φροντίδα, εξοπλισμένοι με αυτοσυγκράτηση και σιωπή, χρησιμοποιώντας ήπια λόγια και γεμάτη αγάπη παρουσία. Κάνετε αισθητή την παρουσία σας στο παιδί που βρίσκεται σε αναζήτηση και αποστασιοποιηθείτε από το παιδί που έχει βρει τις απαντήσεις του.

10. Πάντα να συμπεριφέρεστε στο παιδί χρησιμοποιώντας τους καλύτερους τρόπους σας και να του προσφέρετε τον καλύτερο εαυτό σας .

    Η Maria Montessori γεννήθηκε στο Chiaravalle της Ιταλίας στις 31 Αυγούστου1870. Έφυγε από τη ζωή το 1952 στο Noordwijk της Ολλανδίας. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και έγινε η πρώτη γυναίκα γιατρός στην Ιταλία! Κατά τη διάρκεια της πρακτικής της στην Ιατρική, οι κλινικές παρατηρήσεις της την οδήγησαν στο να αναλύσει τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά μαθαίνουν.

    Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά κατασκευάζουν αυτά που θα μάθουν από ότι υπάρχει στο περιβάλλον τους. Το 1902 ξεκίνησε τις σπουδές της στην παιδαγωγική, την πειραματική ψυχολογία και την ανθρωπολογία.Έδωσε διαλέξεις για εκπαιδευτικές μεθόδους που αφορούν σε παιδιά που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες. Το 1907 εγκαινιάστηκε το “Casa de Bambini”. Ήταν το πρώτο σπίτι στη συνοικία San Lorenzo της Ρώμης και έγινε η πηγή της μεθόδου Montessori για τους εκπαιδευτικούς.

    Το 1911 φεύγει από τον κλάδο της Ιατρικής και ασχολείται με το εκπαιδευτικό έργο. Το 1913 ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ και η σύζυγός του Mαμπέλ εγκαινίασαν τoν Μορφωτικό Σύλλογο Μontessori ( Montessori Educational Association ) στην Ουάσινγκτον. Εισέρχεται στον κόσμο της Παιδαγωγικής μια νέα μέθοδος, στην οποία τα υλικά είναι κύρια πηγή μάθησης κατά την προσχολική περίοδο.

    Η μέθοδος αυτή βασίζεται στην προώθηση της πρωτοβουλίας και την ανταπόκριση του παιδιού με τη χρήση ενός ειδικά σχεδιασμένο εκπαιδευτικό υλικό. Το παιδί πρέπει να μαθαίνει σύμφωνα με το δικό του ρυθμό και έτσι να ανακαλύπτει τη γνώση.

.

Θυμηθείτε τι είπε ο Μέρλιν σχετικά με τη μάθηση...

“Το καλύτερο πράγμα για να μη στενοχωρηθείς”, απάντησε ο Μέρλιν ξεφυσώντας και φουσκώνοντας, “είναι να μάθεις κάτι”. Είναι το μόνο που δεν αποτυχαίνει. Μπορεί να γεράσεις και να τρέμεις ολόκληρος, μπορεί να μένεις άγρυπνος τις νύχτες ακούγοντας την ταραχή στις φλέβες σου, μπορεί να χάσεις τη μοναδική σου αγάπη, μπορεί να βλέπεις τον κόσμο γύρω σου λεηλατημένο από χυδαίους τρελούς, ή να νιώθεις την τιμή σου τσαλαπατημένη από χυδαία πνεύματα. Ένα μόνο πράγμα υπάρχει για όλα αυτά τότε, να μάθεις. Μάθε γιατί ο κόσμος συγκλονίζεται και τι τον συγκλονίζει. Είναι το μόνο πράγμα από το οποίο το πνεύμα δεν μπορεί να εξαντληθεί, να αλλοτριωθεί, δεν μπορεί ποτέ να βασανιστεί, δεν νιώθει φόβο ή δυσπιστία και ποτέ δεν ονειρεύεται πως θα μετανιώσει. Η μάθηση είναι αυτό που σου χρειάζεται. Κοίτα πόσα πολλά πράγματα υπάρχουν να μάθεις – η καθαρή γνώση, η μόνη καθαρότητα που υπάρχει. Μπορείς να μάθεις αστρονομία μέσα σε μια ζωή, φυσική ιστορία σε τρεις ζωές, φιλολογία σε έξι. Και μετά, αφού θα’ χεις εξαντλήσει ένα εκατομμύριο ζωές στη βιολογία και στην ιατρική και στη θεοκριτική και στη γεωγραφία και στην οικονομία, για ποιό λόγο να μην αρχίσεις να μαθαίνεις ξυλογλυπτική ή να περάσεις πενήντα χρόνια μαθαίνοντας πως ν’ αρχίσεις να μαθαίνεις πως να κατανικάς τον αντίπαλό σου στην ξιφασκία. Ύστερα απ’ αυτό μπορείς ν’ αρχίσεις πάλι με μαθηματικά, μέχρι που να’ ρθει ο καιρός ν’ αρχίσεις να μαθαίνεις όργωμα” (Terence H. White, The once and future king, Νέα Υόρκη, G. P. Putnam’ s Sons, 1958).

Κάθε “είμαι” που σας εμποδίζει να ωριμάσετε είναι ένας δαίμονας που πρέπει να τον ξορκίσετε. Αν πρέπει να χρησιμοποιήσετε ένα “είμαι”, δοκιμάστε αυτό: “Είμαι ένα “είμαι”-εξορκιστής και αυτό μ’ αρέσει”.

  Απόσπασμα από το βιβλίο του Γουαίην Ντύερ: “Οι περιοχές των σφαλμάτων σας“, εκδόσεις Γλάρος.

"Ο Κόσμος της Σοφίας", Jostein Gaarder

"Ο Σπινόζα, λοιπόν, λέει ότι αυτό το δέντρο είναι ελεύθερο. Έχει την ελευθερία να πραγματοποιήσει στο ακέραιο τις δυνατότητές του. Κι αν είναι μηλιά, δε θα'χει, φυσικά, την ελευθερία αν θα κάνει μήλα ή δαμάσκηνα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και μ'εμάς τους ανθρώπους. Οι πολιτικές συνθήκες, για παράδειγμα, μπορούν να μας επηρεάσουν αρνητικά και να παρεμποδίσουν την ανάπτυξή μας και την προσωπική μας εξέλιξη. Κάποια εξωτερική δυσκολία μπορεί να μας κόψει το δρόμο. Μόνο όταν έχουμε την ελευθερία να ζήσουμε σύμφωνα μ' όλες τις δυνατότητες της φύσης μας, μόνο τότε είμαστε ελεύθεροι. Η ζωή μας, ωστόσο, εξακολουθεί να διέπεται, να ορίζεται από εσωτερικές και εξωτερικές προϋποθέσεις, όπως, συμβαίνει με το λιοντάρι στην Αφρική και με τη μηλιά στον κήπο μας."

                            

Το πείραμα του ανέκφραστου προσώπου (The still face experiment)

 Η πρώτη σημαντική σχέση που αναπτύσουν τα μωρά είναι αυτή με τους γονείς τους.

Το πείραμα του ανέκφραστου προσώπου (the still face experiment) διεξήχθη το 1975 από τον Edward Tronick και τους συνεργάτες του σε μια προσπάθεια να εξακριβωθεί και να τονιστεί η σημασία της αλληλεπίδρασης μητέρας-βρέφους στα πρώτα χρόνια της ζωής.

Στη συνθήκη συμμετείχαν ένα βρέφος περίπου ενός έτους και η μητέρα του. Αρχικά, η μητέρα και το βρέφος αλληλεπιδρούσαν όπως συνήθως παίζοντας και γελώντας, με τη μια πλευρά να ανταποκρίνεται στην άλλη.

Μετά το σήμα του ερευνητή, όμως, η μητέρα καλείται να γυρίσει το πρόσωπό της και όταν γυρίσει ξανά προς το βρέφος να διατηρήσει ένα ανέκφραστο, ψυχρό πρόσωπο για περίπου δυο λεπτά.

Το βρέφος αναρωτιέται τι συμβαίνει και γιατί η μαμά δεν ανταποκρίνεται πλέον όπως συνηθίζει. Της γελάει, της δείχνει, βγάζει κραυγούλες, απλώνει τα χεράκια του και στο τέλος εφόσον βλέπει πως η μαμά δεν ανταποκρίνεται αποσύρεται και κλαίει.

Όταν η μητέρα λαμβάνει ξανά σήμα και επανέρχεται, το βρέφος επανέρχεται και το ίδιο στην αρχική συνθήκη και το πείραμα κλείνει με την συνήθη αλληλεπίδρασή τους.

Ο Tronick αναφέρει πως τα παιδιά εκτίθενται στην “καλή”, “κακή” και “άσχημη” αλληλεπίδραση. “Καλή” θεωρείται η αλληλεπίδραση κατά την οποία η μητέρα ανταποκρίνεται με ευαισθησία και στοργή στις ανάγκες και στα σήματα του βρέφους. “Κακή” αλληλεπίδραση είναι αυτή κατά την οποία κάτι άσχημο συμβαίνει, η μητέρα σταματά να ανταποκρίνεται αλλά επανέρχεται δίνοντας στο βρέφος την ευκαιρία της υγιούς αλληλεπίδρασης. Τέλος, “άσχημη” αλληλεπίδραση είναι αυτή κατά την οποία η μητέρα δεν δίνει στο βρέφος καθόλου την ευκαιρία  για υγιή αλληλεπίδραση και συνήθως συναντάται σε βρέφη που κακοποιούνται, παραμελούνται ή οι γονείς των οποίων είναι καταθλιπτικοί, αλκοολικοί ή ναρκομανείς.

Το πείραμα του ανέκφραστου προσώπου ανέδειξε τη σημασία της καλής αλληλεπίδρασης για την υγιή κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.

Ευδοκία Παπαδοπούλου, Ψυχολογία ΑΠΘ

Follow us: @alfavita on Twitter | alfavita.gr on Facebook

CHEAP ART

Η τέχνη είναι σαν το γλυκό ψωμί. 
Η τέχνη είναι σαν τα καταπράσινα δένδρα. Δεν ανήκει στις τράπεζες, δεν ανήκει σε επιτήδειους επενδυτές, δε μπορεί να είναι μόνο προνόμιο των μουσείων και των πλουσίων.
Η τέχνη είναι τροφή. Δε μπορείς να τη φας αλλά σε τρέφει.
Η τέχνη πρέπει να είναι φτηνή και προσιτή στον καθένα. 

http://fkth.gr/cheaphoto.htm